(Door een pleegmoeder)

Vrijdag 13 september: vandaag wordt er bij ons een pleegkind bijgeplaatst. We weten dat het een spannende uithuisplaatsing gaat worden, zijn ouders kunnen de opvoeding niet aan. Maar het verdriet, de onmacht en boosheid over de uithuisplaatsing van hun kind is enorm. Ouders kunnen nog niet geloven dat het gaat gebeuren tot het zover is. Ze hebben zich er dan ook niet op voorbereid.

Hun zoon wordt door de gezinsvoogd van Bureau Jeugdzorg opgehaald en wordt naar ons gebracht. Hij heeft niets bij zich als hij zijn huis verlaat, behalve de kleding die hij aan heeft. Dan komt hij aangelopen op onze oprit, met een vrolijk gekleurde koffer maar met zijn hoofd gebogen.

Als we afscheid hebben genomen van zijn gezinsvoogd gaan we de koffer uitpakken. Hij vraagt of alles echt voor hem is en of hij het mag houden. Ja, en ook de koffer is nu van jou, die zetten we in je kast. We bekijken de spullen en leggen het een beetje op de juiste plek; de pyjama op bed en de knuffel erbij. En de kleding in de kast. Het speelgoed in de koffer geeft hem afleiding en het meest blij is hij met de LEGO en de DVD die erin zit.

Hij past goed op zijn spullen en voor het naar bed gaan legt hij alles weer netjes op zijn kamer. De koffer lost zijn verdriet niet op, maar ik was wel erg blij dat hij iets bij zich had waar hij een beetje houvast aan heeft.