En nog een berichtje vanuit het werkveld… om stil van te worden.
Naar aanleiding van een melding over een buitenlands gezin dat voorheen een zwervend bestaan gehad zou hebben en momenteel in een caravan op een camping ergens in Twente zou verblijven, gaan wij (twee medewerkers van Veilig Thuis Twente) op “caravan-bezoek”. De moeder van de twee kindjes van 1 en 2 jaar oud zit vanwege openstaande boetes enkele weken gedetineerd en haar vriend (die overigens niet de vader van de twee kleintjes is) moet voor de kindjes zorgen. Als gevolg van oplopende schulden, terwijl het gezin geen inkomsten heeft, is er nauwelijks eten in huis. De kindjes spelen op de grond met een plastic kikker, het is het enige stuk speelgoed dat te zien is in de caravan. De kindjes ogen gezond en tevreden, hetgeen ik me nauwelijks kan voorstellen als ik aan mijn eigen kinderen denk die soms al snel uitgekeken zijn op het vele speelgoed dat ze hebben. De vriend van hun moeder gaat erg vriendelijk met de kinderen om. Als we echter vragen of we even in de koelkast, voorraadkast en kledingkast mogen kijken wordt hij rood in zijn gezicht. In de koelkast ligt een blik vis en een aangebroken pakje ham. In de voorraadkast ligt een brood en staat een blik bonen. Op het aanrecht staat een pak macaroni dat bijna leeg is en er staat een bus met babyvoeding. De meneer legt middels een telefonische tolk, die we betrokken hebben vanwege de taalbarrière, uit dat hij had gehoopt dat hij boodschappen had kunnen doen van de kinderbijslag, maar de kinderbijslag is niet binnengekomen. Hij is bang dat dit met de detentie van de moeder van de kinderen te maken heeft. In de kledingkasten liggen weinig kleren, over de rand van de douchecabine hangen enkele rompertjes te drogen. Een uur nadat we de caravan hebben verlaten, komen we terug met 2 tassen boodschappen en 2 Ekiko-koffers. Bij het uitpakken van de tassen en de koffers moet meneer huilen. Hij geeft aan dat hij de wanhoop nabij was geweest en dat hij niet meer wist hoe hij de volgende dag door had moeten komen. Hij kan niet geloven dat dit alles hem overkomt.
De volgende werkdag belegt Veilig Thuis Twente een multidisciplinair overleg met verschillende disciplines van de desbetreffende gemeente en wordt er overlegd hoe dit gezin te ondersteunen, zowel op materieel alsook op ander hulpverleningsvlak.
